Media
Als kunstenaar zoek je steeds naar nieuwe uitdagingen’
JELLE VAN HOUT 12 DECEMBER 2017 OM 21:05 LAATST BIJGEWERKT OP 28 JANUARI 2018 OM 21:17
© Jelle van Hout
Twee maanden lang is Jan Braber bezig geweest met zijn sculptuur. De Rockgitarist staat al bijna op zijn plaats en de houten structuren rondom het plateau, die ervoor zorgen dat de sculptuur transporteerbaar is, worden er intussen afgehaald. ‘’Zo, nu is de band compleet’’, stelt Jan Braber trots met handen in zijn zij.
Van 8 tot en met 15 december staat De Rockgitarist met De Saxofonist en De Bassist in het St Antonius Ziekenhuis. De Saxofonist en De Bassist, De Rockgitarist gedeeltelijk, zijn gemaakt van materialen afkomstig van een Fokker F-28 vliegtuig. ‘’De materialen zijn toevallig op mijn pad gekomen,” zegt kunstenaar Braber. “Galerie Sille in Oudewater had contact met een magazijneigenaar die vliegtuigonderdelen in zijn magazijn had liggen. Die materialen wilde ik ook gebruiken. Er vliegen nog maar weinig Fokker vliegtuigen rond, dus lag het materiaal daar maar. Hierom konden wij de spullen voor een goede prijs opkopen. Het is heel zeldzaam materiaal.’’
Braber is als kunstenaar telkens weer op zoek naar nieuwe dingen. ‘’Ik ben spullen op gaan zoeken, omdat je als kunstenaar steeds naar nieuwe uitdagingen zoekt. In zo’n magazijn liggen ideeën en uitdagingen letterlijk voor het oprapen. Zo kreeg ik ook de inspiratie voor De Saxofonist.’’ In een buis en een paar bouten zag Jan Braber de saxofoon die het bandlid vasthoudt, hieruit ontstond uiteindelijk de hele structuur.
Het grootste gedeelte van de sculptuur vormt Jan Braber zelf, behalve het lassen dan. ‘’Ik zorg voor constructies waarbij moeren en bouten genoeg zijn om mee te werken. Het is een kwestie van jezelf steeds afvragen hoe dingen zijn gemaakt. Als het je interesseert blijft er altijd wel iets in je hoofd hangen dat je kan gebruiken.’’ Door deze interesse heeft Jan een soort handigheid opgebouwd om met verschillende materialen om te gaan.
De drang om te creëren zit er al van jongs af aan in vertelt Jan. Toen hij uiteindelijke moest beslissen wat hij nou wilde studeren was de eerste keus de kunstacademie. Jans ouders dachten daar anders over. Zij geloofde niet dat die studie kon leiden naar een goedverdienende baan, dus moedigde zij Jan aan iets anders te kiezen. ‘’Toen mijn pensioen dichterbij kwam en ik de gelegenheid kreeg om beelden en schilderijen te maken, heb ik die met beide handen gegrepen.’’ Dit wil niet zeggen dat Braber al die tijd stil heeft gezeten. Hij is naast zijn werk altijd bezig gebleven.
‘’Het maken van de Fokkerband is begonnen door een soort natuurlijke sturing ingegeven door de saxofoon die ik zag in het vliegtuigmateriaal. Ik ben van mening dat iedereen zichzelf moet verassen met verandering. Anders ga je kunstjes uithalen en steeds weer hetzelfde doen. Het bouwen van de sculpturen voelt steeds weer anders en blijft verassen.’’
Er zijn altijd mensen die oordelen over het werk van anderen. Vooral kenners die de beelden benaderen alsof ze echt zijn, wil Jan voor zijn. ‘’Ik probeer de werkelijkheid zo goed mogelijk te verbeelden. De afmetingen van zowel instrument en lichaam moeten correct zijn, maar gelukkig kan ik mezelf vrijheden veroorloven in haar en kleding.’’
‘’Wat ik met mijn werk wil bereiken is het mooier maken van de wereld. Vooral in een ziekenhuis wil ik mijn werken gebruiken om het net iets vrolijker te maken en een lachje bij iemand tevoorschijn te halen.’’ Wanneer Jan even wegloop om het instrument van De Rockgitarist uit zijn auto te halen lopen er verschillende mensen nieuwsgierig op de sculpturen af. ‘’Als ik dat kan bereiken ben ik blij.’’
GESCHREVEN DOOR
- Jelle van Hout
Ik ben student journalistiek aan de Hogeschool Utrecht, ben afkomstig uit Cuijk (Noord-Brabant) en heb een interesse naar alles wat met cultuur te maken heeft.
Afscheid Rob de Kriege
Bron: VIAG.nl, 16 juni 2012
Op 30 mei is in de vergadering van de VIAG regio Midden, afscheid genomen van Rob de Krieger als bestuurslid.
In de voorbereiding op het afscheid hebben de mede bestuursleden zitten brainstormen over het cadeau. Dat moest toch wel een persoonlijke tint krijgen zo vond men.
Omdat medebestuurslid Jan Braber zich op het kunstenaarspad begeeft kwamen er al snel beelden bij het al hetgeen er zo over tafel ging.
Hij heeft dan ook op zich genomen een cadeau te maken waarin die persoonlijke accenten zijn verwerkt, dat of in de praktijkruimte van Rob of in zijn huiskamer een passende plaats zou kunnen krijgen. Rob is namelijk nog niet zo lang geleden als lichaamsgericht hypnotherapeut een eigen praktijk begonnen.
Zo kunt u in het schilderij een zeilboot ontdekken. De zeilboot die Rob vóór de aanvang van zijn opleidingen met pijn in het hart heeft verkocht. De boot zeilt als het ware van het doek af en bevindt zich op knobbelig water, dat schuwt Rob niet.
De grote witte vlek centraal op het doek staat voor de steriele medische kanten, die aan het begin en ook aan het eind van de carrière van Rob een belangrijke rol spelen.
Rechts boven is een tandwiel in het schilderij opgenomen, dat staat symbool voor de drive van Rob om deel uit te maken van radarwerken. Daarnaast is het het tandwiel van de fiets die hij enkele jaren geleden erg nodig had om hem naar de plek te brengen waar hij dringend hulp nodig had, nadat hij onderweg hartproblemen had. Waar hij gelukkig helemaal van is hersteld.
De donkere partij rechts is eigenlijk een onweersbui die vooral de partijen die de strijd wilden aanbinden met Rob hebben ervaren. Algemeen genomen ervaren we toch een zonnig en optimistisch karakter doorspekt met humor, vandaar dat de heldere vrolijke kleuren overheersen.
Een graag gebruikte metafoor van Rob is dat de dingen een hoog Barbapappagehalte moeten hebben en dat is tot uitdrukking gebracht door de flexibele vrije vormen die vaak in elkaar overlopen. In het zeil van de boot is een 1 verwerkt, dat maakt de zeilboot 1 geheel en dat is ook de naam van de praktijk van Rob
Wilt je dat hele verhaal buiten beschouwing laten, kijk dan op afstand door de oogharen en je ziet één of meer zeilboten die zich bij overwegend mooi weer uit de voeten maken voor wat donkere wolken.
Het bestuur van de VIAG regio Midden heeft gemeend op deze manier op een passende wijze afscheid te moeten nemen van een gewaardeerd bestuurslid.